"Başqa bir ölkəyə gedəndə doğma və yaxınlarınızı qurban vermək lazım gəlir" "Başqa bir ölkəyə gedəndə doğma və yaxınlarınızı qurban vermək lazım gəlir"

"Mən Almaniya vətəndaşı oldum, amma sevinmirəm" - Rus qızının Almaniyada həyat hekayəsi

"Başqa bir ölkəyə gedəndə doğma və yaxınlarınızı qurban vermək lazım gəlir"

Dariya təxminən səkkiz il əvvəl Almaniyaya köçdü. O, bu ölkəyə aşiq oldu və dərhal başa düşdü ki, burada əbədi qalacaq. Vətən həsrəti ona yalnız beş ildən sonra çatdı.

AzNews.az xaricə köçmüş həmvətənlər haqqında materiallar silsiləsi çərçivəsində Yekaterina Klimuşkinanın "lenta.ru" üçün hazırladığı Almaniyada yaşayan bir rus qızının həyat hekayəsini sizə təqdim edir:

"Mən çox dəcəl olmuşam, heç vaxt cansıxıcı həyat sürməmişəm. İdeyalarım həmişə çox olurdu: mən qonşu bloklarda baş verənlər barədə ailə qəzetini nəşr etdirirdim, riyaziyyat dəftərlərinin son səhifələrində nağıllar yazırdım, Enigma sədaları altında molbertlərə fırça çəkirdim, Gənc Tamaşaçılar Teatrının səhnəsində çıxış edirdim, yeni xalq rəqsini öyrənməzdən əvvəl batmanları əzirdim. Ümumiyyətlə, həmişə və hər yerdə fəal olmuşam.

Məktəbdə riyaziyyat və fizikanı sevirdim və dillərə xüsusi həvəs göstərirdim. Amma 16 yaşında Almaniyada əmimin qonağı olarkən alman dilinə anlaşılmaz rəğbət bəslədim. O, mənə çox güclü və ekspressiv göründü.

Bu məhəbbəti mən 11-ci sinifə qədər çatdırdım, ondan sonra atamın istəyinə zidd olaraq, humanitar elmlərin xeyrinə seçim etdim. Qəbul imtahanlarında ingilis dilini keçmək lazım idi, çünki universitetdə alman dili sıfırdan tədris olunurdu. Düzünü desəm, mübaliğəsiz, təhsilimin ilk günündən başlayaraq hər gün dərsdən asudə vaxtımda tələffüz, lüğət ehtiyatının genişləndirilməsi və yeni qrammatik qaydaların öyrənilməsi üzərində işləmişəm.

Evdə fon musiqisi kimi alman radiosu açıq olurdu. Mən alman dilində filmlərə baxmağa çalışırdım, hətta kitab oxumağa cəhd edirdim. Mən demək olar ki, heç bir şey başa düşmürdim, amma ilkin dövrlərdə bu təcrübə mənə intonasiyalarda və cümlələrin formalaşmasında istifadə etməyə kömək etdi. Dil öyrənmək böyük işdir. Amma nə etdiyinizi sevirsinizsə, o, çətin deyil.

Təhsilim zamanı mən müxtəlif almandilli müsabiqələrdə iştirak etmişəm, daş zavodunda tərcüməçi işləmişəm, şəhər Filarmoniyasının kişi xorunun solistləri ilə birgə Ştutqartda İkinci Dünya müharibəsinə həsr olunmuş sərgidə könüllü olmuşam, Düsseldorfda Alman dili kurslarına təqaüd qazanmışam. Artıq birinci kursda mən bilirdim ki, Almaniyada yaşamaq istəyirəm. Nəticədə, böyük bir yuxu Marburqun magistraturasında təhsil almaq üçün verilən təqaüd sayəsində reallığa çevrildi.

Almaniyaya köçdükdən sonra almanlarla dostluq etməyə çalışdım, özümü Alman filmlərinə, kitablarına və musiqisinə köklədim. Ümumiyyətlə, 100 faiz yeni həyata düşdüm. Bu, mənim üçün çox vacib idi. Rusdilli dostlarımın sayı az idi. Etiraf etməkdən utanıram, amma o günlərdə yerli şirkətlərin mənim xoşbəxt alman həyatımın təminatçısı olduğunu düşündüm.

Vaxt keçdikcə vəziyyət dəyişdi və ətrafımda daha çox soydaşlarımız ortaya çıxdı. Mən bütün gəlmələrin köhnəlmiş standartlara uyğun yaşadığına dair spekulyasiyalarla özümü məhv etməməyi dayandırdım: evlilik, uşaqlar, avtomobil, mənzil. Dostlarım və tanışlarım arasında Rusiya, Ukrayna, Almaniya, Çin, Fransa və bir çox digər ölkələrdən azad və düşüncəli insanlar var. Amma ən çox ürəyə yaxın, hər halda, bizim insanlardır, xüsusilə də köhnə dostlar. Mən çox qiymətləndirirəm ki, bu gün bizim Almaniyada təsadüfən kiminləsə görüşmək və bir neçə dildə danışmaq, həm də müxtəlif ölkələrə - Gürcüstana, Danimarkaya, Almaniyaya səyahət etmək imkanımız var…

Magistraturada təhsil aldığım iki il ərzində altı dəfə bir mənzildən digərinə köçmək və Alman həyatının bütün mümkün variantlarını sınaqdan keçirməyə müyəssər oldum: üç oğlan və iki qız uşağı olan bir mənzildə yaşadım, tibbi yataqxanada mənzillər kirayələdim, dünyanın müxtəlif yerlərindən — Əfqanıstandan, Çindən, Yunanıstandan və Almaniyadan olan uşaqlarla bir mənzil bölüşdürdüm. Cəmi bir neçə ay tanışlıqdan sonra Berlindən olan rəfiqələrimi ziyarət etdim. Bu iki il sonsuz axtarışlar və kastinqlər ili kimi yaddaşımda qaldı. Almaniyada yaxşı bir yerə yerləşmək üçün çox çalışmaq lazımdır. Digər insanlarla birgə yaşayarkən icarəyə verənlə və ya qonşularla xoş münasibətdə olmalısan. Pulun və yaxşı bəxtin olmalıdır.

Mənim 50 icarədarla müsahibələrim var. Bu, çox maraqlı idi! Bəzən unudurdum ki, mənə kirayə mənzil lazımdır və maraq xatirinə müsahibəyə gedirdim. Elə görünə bilər ki, bu mənzil dəyişmələr, axtarışlar ağır işdir. Heç də yox. Çamadanlarda yalnız əşyalar var idi, çünki bütün mənzillərin mebelləri olurdu. Bir il ərzində mən şəhəri mükəmməl tanıdım və bütün rayonların, metro xəttlərinin harada yerləşdiyini dəqiqləşdirdim. Gözəl parkların, rahat şəhər guşələrinin və digər maraqlı yerlərin harada olduğunu bildim.

Təhsil aldıqdan sonra mühəndis şirkətində iş tapdım və orada mənə məlum olan dillərdən hoqqabazlıq etmək imkanım oldu. Mən rəhbərin köməkçisi kimi çalışıram. Bu il rəsmi olaraq Almaniya vətəndaşı oldum. Amma nədənsə mən buna o qədər də sevinmirəm. Yəqin, ona görə ki, özümü tapmadım, Yaradıcı enerjimi lazımi məcraya yönəltmədim. Qlobal məqsədləri həyata keçirərkən, mən daxili ehtiyaclarımı görmədim və indi özümü yenidən axtarıram.

Tərcüməçilik fəaliyyəti mənim arzum deyildi. Bu, trapdan təyyarəyə minərək Almaniyaya doğru uçmaqdan başqa bir şey deyildi. 14 yaşımdan AFR-i arzulayırdım və burada olmaq üçün çox çalışırdım. Mənim arzularım və istəklərim reallaşdı və mən hələ də seçdiyim ölkəni sevirəm. İlk aylar və illər heç bir narahatlıq yaşamadım, uyğunlaşma dövrünü də xatırlamıram. Hər şey yağ kimi gedirdi: təqaüd, təhsil, maraqlı təcrübə, sevgi, iş. Yalnız beş ildən sonra mənim vətən həsrətim yarandı.

Dil maneəsinin olmamasına baxmayaraq, Almaniyada tamamilə evdə olduğumu söyləyə bilmərəm. Bəzən burada almanlara həsəd aparıram. Onlar burada məktəbə gedirlər, qonşu küçədə, hətta 500 kilometr uzaqlıqda yaşayan valideynlərinə baş çəkirlər. Mən heç yerə gedə bilmirəm. Bütün qohumlarım — ana, nənə, xala, ata, əmi müxtəlif yerlərə səpələnib və hər kəs bir-birinin xiffətini çəkir. Xəstəxanaya düşsəm, anama bu haqda danışmaram. Axı o, nəyə kömək edə bilər ki? Narahat etmək istəmirəm. O da belə hərəkət edər. Hər şeyin yaxşı olduğuna necə əmin olmaq olar?

Almanlar ailə bayramları haqqında danışanda çox həsəd aparıram. Bizimkilər isə Skype və ya Viberlə danışırlar. Belə ki, başqa bir ölkəyə gedəndə doğma və yaxınlarınızı qurban vermək lazım gəlir.

Yekun vuraraq deyim ki, köçdən sonra hər şey cənnət kimi görünür: dar küçələr, ölkə ilə tanışlığın ilk dövrlərində çəkilmiş minlərlə fotoşəkillərin üzərində həkk etdiyim qeydlər. Hesab edirdim ki, almanlar ən yaraşıqlıdırlar və onların həyat tərzi idealdır. Eyforiya keçdi, amma sevgi qaldı. Bəli, bütün bu gözəlliklərə müxtəlif sığorta ödəmələri, vergi bəyannamələrinin illik verilməsi, bir çox müxtəlif qaydalar əlavə edildi. Amma! Almaniyanı sevirəm, çünki burada həyat tərzini yenidən nəzərdən keçirdim və başa düşdüm ki, hər kəs kimi olmaq lazım deyil. Məktəbdən sonra öyrənmək və həyatda nə etmək istədiyinizi anlamaq üçün bir il tətil götürüb bura səyahət etmək lazımdır. Almaniyada 30, 40 və ya 50 yaşında peşəni dəyişdirmək və mütləq yeni bir istiqamət üçün universitetə daxil olmaq normaldır.

Almanlara həkimləri və müəllimləri qiymətləndirdiklərinə görə hörmət edirəm. Bu peşələrin nümayəndələri hörmətli adamlardır, onlara yaxşı pul ödəyirlər. Mənə kassanın önündə, kitabxanada, çörək mağazasında kimsə gülümsəyəndə çox sevinirəm. Bu gülümsəmə bəzən səthi olur, amma onun yoxluğundan daha yaxşıdır. Həm də mən dərk edirəm ki, istirahət günlərini orta əsr qəsrində keçirə bilərəm, ertəsi gün Berlinə can atmaq və küçə incəsənəti dünyasına düşmək istəyirəm. Bir gün sonra isə Londona cəmi 20 avroya gedib gəlirsən.

Etiraf edirəm ki, son vaxtlar qayğısız uşaqlıq həyatım, tələbəlik illərim, Almaniyaya ilk səfərlərim barədə xatirələrə dalıram. Ona görə ki, hər gün mənim üçün əziz olan adamlar orada iştirak edirdilər, indi mən onları ən yaxşı halda ildə bir dəfə görürəm. Bir də burada qar üzünə həsrət qalmışam. Almaniyada hava monotondur. Oktyabrdan mart ayına qədər boz və yağışlı olur, amma bahar sevindirir.

Almaniyadakı həyat, Alman dəyərləri və ölkənin görməli yerləri haqqında daha çox məlumat əldə etmək istəyirsinizsə, mənim bloguma müraciət edin. Orada Almaniyaya necə vurulduğumu, Almaniyaya köçmək üçün nə etmək lazım olduğunu və burada necə olacağınızı, bir mənzil axtarmaq üçün haraya gedəcəyinizi, dostluq və sevgi əlaqələrini necə bağlamaq, bir iş tapmaq, istirahət etmək, oxumaq və bazar axşamı izləmək üçün nə etmək lazım olduğunu söyləyirəm. Macəranın böyük pərəstişkarı kimi, səyahət planında bölüşmək üçün çox şey var. Sevinclə sizə danışacağam, Avropanın harasında və necə istirahət etmək olar".

Babək Göyüş

AzNews.az

image description image description