Fotoqrafiya təkcə şəkil çəkmək deyil, anı dondurmaq, zamanın axışını bir saniyəlik dayandırmaq sənətidir. Hər kadr bir hekayədir, hər baxış bir duyğudur, hər işıq kölgəsi bir xatirədir. İnsan gözlə görür, amma fotoqraf qəlblə görür. Fotoaparat sadəcə bir vasitədir; əsl görüntü baxışda, hissdə, diqqətdə gizlidir. Çünki fotoqrafiya təkcə görünəni yox, görünməyəni göstərmək bacarığıdır. O, səssiz danışan bir dildir.
Bir foto bəzən yüz cümlədən daha çox danışa bilər. Gülümsəyən bir uşaq, yaş dolu bir göz, dağılmış bir ev, gün batımında tənha bir siluet — bunların hər biri bir romanın, bir həyatın, bir dövrün xülasəsidir. Fotoqrafiya insanı baxmağa yox, görməyə öyrədir. Çünki görmək üçün sadəcə göz yetmir, ruh da gərəkdir. Fotoqrafiya səssizlikdə danışmağı, hər şeyin özündə bir mənası olduğunu anlatmağı bacarır.
Hər bir foto bir yaddaşdır. O, zamanla unudulacaq hadisələri əbədiləşdirir. Fotoqraf üçün hər kadr bir hissin dondurulmuş anıdır. Günəşin bir bucaqda vurduğu işıq, küləyin bir anlıq saçlara toxunuşu, baxışların təmkinli sükutu — bunların hər biri dəyərlidir. Fotoqrafiyanın gücü onun səmimiyyətindədir. O, manipulyasiya etməz, sadəcə həqiqəti olduğu kimi göstərər, amma fərqli gözlə.
Fotoqrafiya həm sənət, həm də yaddaşdır. İnsanlar gedir, hadisələr unudulur, amma foto qalır. O, keçmişi gələcəyə daşıyan körpüdür. Hər baxanda o an yenidən canlanır. Fotoqrafiyanın dəyəri onun texniki mükəmməlliyində yox, duyğusal dərinliyindədir. Həqiqi fotoqraf o insandır ki, baxan şəxs şəkilə yox, onun arxasındakı hissə diqqət yetirir. Fotoqrafiya bu baxımdan bir ruh sənətidir.
AzNews.az