Kimə işləmək yaxşıdır, öz dövlətinə, yoxsa özgə dövlətə?

Kərimli hər zaman sübut edib ki, Azərbaycan əleyhinə heç kim ondan yaxşı işləyə bilməz

Sərlövhədəki sual son dövrlər Azərbaycan ictimai-siyasi həyatı üçün daha çox aktuallıq kəsb etməkdədir. Xarici ölkələrə sığınaraq Azərbaycan əleyhinə kampaniya aparanların, onların ölkə daxilindəki havadarlarının iplərinin heç də öz əllərində olmadığı gün kimi ortadadır. Nə qədər əksini sübut etməyə çalışsalar da bu qrupların məhz Azərbaycan əleyhinə çalışan dairələrlə işbirliyində olması, onlar tərəfindən maliyyələşməsi danılmaz fakt olaraq qalır. Və bu getdikcə xoşagəlməz forma almaqdadır. O baxımdan ki, Azərbaycana, onun siyasi rəhbərliyinə qarşı kampaniya, ümumilikdə siyasi mübarizə məhz son zamanlar daha radikal, bəzən ən iyrənc üslubda, etikadan kənar səviyyədə aparılır...

Demokratik islahatlara qədəm qoyduğumuz ilk zamanlarda xarici dövlətlərə, qurumlara işləmək fəaliyyəti hansısa qabarıq, təhlükəli əlamətləri ilə özünü biruzə vermirdi. Çünki kimsə faktiki agent deyildi, satqınçı bir statusda iştirak etmək barədə öhdəlik götürmürdü. Sadəcə, beynəlxalq təşkilatlara layihə təqdim olunurdu, əvəzində qrantlar alınırdı, amma əcnəbilərin pul kisəsindən tökülən böyük həcmli pullar zaman keçdikcə həmin insanları elə ofsunlayırdı ki, onlar özləri də hiss etmədən dönüb olurdular, xarici qurumların adamları. Kənardan daxil olan maddi vəsaitlə elə bir QHT şəbəkəsi yaranmışdı ki, bu şəbəkə cəmiyyətdə müəyyən populyarlıq qazanaraq beynəlxalq dairələrin diqqətini daha artıq cəlb edirdi, belə ictimai fəallardan xarici çevrələr lazım gələndə, özlərinin diqtə etməli olduğu proseslərdə, ekstremal situasiyalarda yaxşıca bəhrələnə də bilirdilər.

Lakin bu bəhrələnmə vizual deyildi, bəzi QHT-lərlə xarici təşkilatların əlaqələrində qaranlıq, dumanlı bir anlaşma var idi. Bu QHT-lərin böyük bir qismi Əli Kərimlinin vasitəsilə qrant arxında üzmək imkanı əldə edə bilirdi. Başqa sözlə, kim xaricə işləmək istəyirdi, Əli Kərimlinin kabinetinə girib-çıxır, özünə yaşıl işıq yandıra bilirdi.

Yəni, dünən necə idisə, bu gün də belədir: xaricdəki fəal söyüşçülərlə Əli Kərimli koordinasiyalı bir fəaliyyət aparır. Fərq bircə ondadır ki, indi QHT müstəvisi yoxdur, əvəzində sosial şəbəkələr var; Kərimli və onunla birlikdə siyasi düşmənçilik yoluna girmiş adamlar bu şəbəkələr üzərindən fəaliyyət qurmaqla, öz maliyyə mənbələrinə hesabat verirlər.

Əli Kərimli xaricdəki qüvvələr üçün sərfəli fiqur olmasaydı, yolun hansısa məsafəsində ondan imtina edilərdi. Lakin Kərimli öz pafosu, radikallığı ilə sübut edə bilir ki, Azərbaycan əleyhinə ondan yaxşı heç vaxt heç kimsə işləyə bilməz.

Burada doğrudan da həqiqət var! Çünki AXCP sədri hakimiyyətə işləyəndə də əslində satmaqda, xainlik etməkdə əvəzsiz bir adam olub. Prezident İlham Əliyev BDU-da gənclərlə görüşəndə,- o zaman səhv etmiriksə Dövlət Neft Şirkətinin vitse-prezidenti idi-Kərimli ilə bağlı verilən suala cavab olaraq demişdi ki, öz liderini satan hamını satar!