Səssiz depresiya: gülümsəyən insanların gizli mübarizəsi

Səssiz depresiya müasir dövrün ən yayılmış, amma ən az görünən psixoloji problemlərindən biridir. İnsanlar çox zaman depressiyanı yalnız ağlayan, həyatdan soyuyan və hər şeyə qarşı marağını itirən insanlarla əlaqələndirirlər. Halbuki, bəzi insanlar bütün bunları içlərində yaşayır, amma xaricdən normal, hətta xoşbəxt görünürlər. Onlar gülümsəyir, işləyir, danışır, amma içəridə böyük bir yorğunluq daşıyırlar. Bu vəziyyət “səssiz depresiya” və ya “gülümsəyən depresiya” adlanır.

Bu cür insanlar adətən güclü, məsuliyyətli və başqalarına dəstək olmağı sevən şəxsiyyətlər olurlar. Onlar ətrafdakılara öz kədərini göstərmək istəmir, çünki başqalarını narahat etməkdən, zəif görünməkdən qorxurlar. Bəzən də düşünürlər ki, problemləri “çox da ciddi deyil” və buna görə kömək istəməyə utanırlar. Amma içlərində yığılan duyğular tədricən dərin bir boşluq yaradır.

Səssiz depresiyanın ən təhlükəli tərəfi onun gizli qalmasıdır. İnsan gündəlik həyatını davam etdirir, amma emosional olaraq get-gedə tükənir. O, çox zaman özünü motivasiyasız hiss edir, sevdiyi işlərdən həzz almır, hər şeyi avtomatik şəkildə edir. Gecələr yuxusuzluq, baş ağrısı, ürək döyüntüsü kimi fiziki simptomlar da müşahidə olunur. Çünki bədən artıq beynin daşıya bilmədiyi gərginliyi ifadə etməyə çalışır.

Bu vəziyyətdən çıxışın ilk addımı daxili duyğuları inkar etməməkdir. İnsan özünə qarşı səmimi olmalı, nə hiss etdiyini etiraf etməlidir. Çünki susmaq problemin yox olması demək deyil – sadəcə, onu daha dərinə itələməkdir. Psixoloqla söhbət, yazı vasitəsilə özünü ifadə etmək və yaxın insanlarla paylaşmaq səssiz depressiyanın müalicəsində mühüm rol oynayır.

Cəmiyyətin rolu da böyükdür. İnsanların üzündəki təbəssümə baxıb onların iç dünyası barədə hökm vermək doğru deyil. Bəzən bir “necəsən?” sualı belə kiminsə içindəki yükü yüngülləşdirə bilər. Səssiz depresiya zəiflik deyil, çox vaxt uzun müddət “güclü olmağa məcbur qalmış” insanların nəticəsidir.

AzNews.az